Dag 7: Vrijdag 24 september 2004

Reisroute: Badlands NP – Wall – Black Hills - Sheridan

Uitslapen is er vandaag niet bij. We hebben een druk programma voor de boeg en we willen daarna ook nog een flink stuk rijden om alvast een heel eind richting de volgende bestemming te komen die de nodige mijlen naar het westen is. Maar zover is het nog niet. First things First!

Het ontbijt in het hotel smaakt voortreffelijk, de keuze is enorm. Als onze buikjes vol zijn gaan we op pad naar Badlands NP. We nemen nu niet de scenic route maar de snelste route via de snelweg, zodat we profijt hebben van het zachte ochtendlicht en zo de kleuren in het park goed tot hun recht komen. Het is nog een klein uurtje rijden en om kwart voor 9 komen we aan in het park. Voor het eerst moeten we ons hier legitimeren als we met de National Park Pass het park binnen willen.

Bij de eerste overlook doen we de Door Trail. Deze wandeling leidt ons dwars door de barre rotsen en kleigrond met gele paaltjes om de route te herkennen, er is geen pad. De route is prachtig, we hebben het gevoel in the middle of nowhere te zijn, omringd door “slecht land”. Heel onwerkelijk. De klei is hardnekkig en soms is het lastig een goede ondergrond te vinden, maar dit maakt het wel heel bijzonder!



De volgende korte wandeling is de Window Trail. Aan het einde van deze wandeling heb je een schitterend uitzicht in de afgrond, alsof je door een raam kijkt. De rotsformaties zijn heel bizar en bijzonder, het is een schitterend park. Het weer is ook prachtig. De zon schijnt en de temperatuur is 70°F, zo’n 21°C. Beter kan niet!



Verderop langs de route doen we nog de Cliff Shelf Train en de Fossil Trail, waar langs het pad een aantal fossiele vondsten zijn uitgestald die in dit gebied zijn gevonden. Badlands is een van de gebieden waar nog regelmatig dinosaurusbotten worden gevonden, en het is dan ook streng verboden om in de grond te graven en iets van de bodem mee te nemen.



Na de wandeling rijden we verder via de Badlands Loop en stoppen bij een aantal andere mooie uitzichtpunten. De vermoeidheid slaat dan langzaam toe bij Peter en we wisselen van stoel, ik rijd verder. Aan het einde van de verharde weg in het park komen we nog een aantal schitterende formaties tegen met hele felle kleuren, ik kan er geen genoeg van krijgen!



Bij Wall rijden we het park weer uit. Omdat we gisteren in Wind Cave National Park al een heleboel prairiehondjes hebben gezien, slaan we de prairie dog town langs de onverharde Sage Creek Rim Road vandaag over en we rijden verder naar het plaatsje Wall.

Als je nog nooit gehoord zou hebben van Wall Drug, dan zou je inmiddels toch wel nieuwsgierig zijn geworden door de vele reclameborden langs de weg. We besluiten dan ook om er een kijkje te nemen. Het is een allegaartje van winkels, onder 1 noemer bijelkaar gebracht in een chaotisch geheel, met een westernsausje eroverheen. Je vind er werkelijk alles.

Als we zijn uitgekeken rijden we terug naar Rapid City, het is dan nog aan het begin van de middag. Bij Rapid City nemen we de scenic route door de Black Hills naar Deadwood en Lead, maar we vinden deze dorpjes niet echt bijzonder en besluiten om door te rijden naar de I-90. We liggen nu voor op het schema. We slaan Devils Tower over en we besluiten om door te rijden naar het westen. De omgeving is hier erg saai. Soms kom je lange stukken geen levend wezen tegen en we voelen ons de laatst overgebleven levende wezens op de aardbodem. Als we om 7 uur ’s avonds aankomen in Sheridan, een dag eerder dan gepland, is dat gevoel weer snel over. We are amongst the living! Eerst gaan we op zoek naar een motel. We belanden in de Comfort Inn langs de snelweg. Als we zijn ingecheckt gaan we nog even eten bij Perkins om de hoek, maar daar valt het eten en de bediening erg tegen. Om half 9 zijn we weer terug in het hotel en binnen een halfuur ben ik in diepe slaap verzonken. Doodmoe ben ik na deze lange reis. Peter kijkt nog even TV en volgt niet veel later. Morgen lekker uitslapen!