Dag 15: Zaterdag 2 oktober 2004

Reisroute: Cedar City – Zion NP – Kanab

We hebben opnieuw lekker uitgeslapen en we zijn laat wakker. Peter brengt me een heerlijk “ontbijt op bed”! Mmmmm, smullen!

Vanuit de motellobby sturen we een e-mailtje naar het thuisfront en dan is het al 11 uur als we op weg gaan naar Zion National Park. Onderweg naar het park regel ik een slaapplaats in Kanab, zodat we vanavond niet hetzelfde probleem hebben als gisteren. We kiezen, op aanraden van iemand van het forum, voor de Parry Lodge. Zij hebben ook een heel redelijke prijs, zeker in vergelijking tot andere motels.

Onderweg naar Zion stoppen we bij een leuke souvenirwinkel langs de weg. Het is in Wild West stijl gebouwd, met voor het gebouw een nep-Wild West dorpje. Wel grappig! Dan zijn we al vlug in Springdale en daar kijken we onze ogen uit. Wat een mooi en sfeervol dorpje!



Bij de ingang naar het park staat een kleine file en het duurt dan ook even voordat we het park in kunnen. Ook hier moeten we weer onze legitimatie laten zien, zoals in alle andere parken tot nu toe! We parkeren de auto bij het visitor center en halen er wat informatie. Daarna maken we de rugzak gebruiksklaar, want we zullen niet meer terugkomen bij de auto voordat we weer weggaan. In Zion mag je als bezoeker niet met de auto het park in en is iedereen verplicht gebruik te maken van de shuttlebussen.

We laten ons door de bus eerst helemaal naar het einde van het park brengen. Hier doen we de riverside walk, een mooie wandeling langs de rivier. Aan het einde van het pad kun je de wandeling voortzetten door het water, maar dat is aan ons niet besteed. Het water staat ook erg hoog, dus waarschijnlijk komen we toch niet ver. Ik loop nog wel een stukje het water in, even afkoelen want het is erg warm, maar er liggen zoveel gladde keien dat ik erg bang ben dat ik val. En dat is niet handig voor mijn gehoorapparaatjes…



Op de wandeling terug naar de bushalte pauzeren we nog even in de zon, aan de rand van het water, op een grote rots. Genieten van de stilte…… Terug bij de bushalte nemen we de bus terug naar de ingang van het park en bij elke bushalte stappen we uit om rond te kijken in de omgeving en foto’s te maken. De bussen komen steeds heel vlot, je hoeft nooit langer dan 5 minuten te wachten.

Bij een van de haltes lopen we de route naar Weeping Rock, een “huilende rots”. Het is een mooie wandeling, heel bijzonder natuurfenomeen. Bij de Zion Lodge lopen we de trail naar de Lower Emerald Pool, maar dat was niet de moeite waard, want er was geen pool te bekennen: helemaal opgedroogd. Ook de “waterval” van de Upper Pool naar de Lower Pool was bijna opgedroogd, het was niet meer dan een zielig miezerig straaltje. Ook ligt hier veel rommel langs het wandelpad, en dat maakt de beleving toch een stuk minder.



Terug bij Zion lodge duiken we nog even de souvenirshop in, natuurlijk, en daarna gaan we terug naar de auto. Vanaf de parkeerplaats rijden we de US-9 verder naar het oosten, dwars door het park. Het is een mooie route, de tunnel is ook heel bijzonder. Hij is maar liefst 2 mijl lang en hij is niet gewoon recht toe, recht aan, maar hij heeft zelfs bochten. Heel apart! In de wanden zitten ook steeds ramen om over de vallei van Zion heen te kijken. Schitterend! We vinden het zo mooi, dat we aan het einde van de tunnel omdraaien en hem nog eens rijden. Onderweg maken we foto’s bij de ramen, dat mag wel eigenlijk niet, maar we hebben geluk dat er geen verkeer achter ons zit. Eigenlijk vinden we dit deel het mooiste van het park, de rest viel ons toch een beetje tegen, het was niet wat we hadden verwacht. Eenmaal weer aan het begin van de tunnel moeten we opnieuw omdraaien, we moeten immers echt de andere kant op, en deze keer voorgoed. We keren niet meer terug! Drie keer is scheepsrecht!



Op het programma stond eigenlijk een etentje in Springdale in The Spotted Dog, een tip die we hadden gekregen op het forum, maar omdat we voor het donker in Kanab wilden zijn was dat niet meer haalbaar. We wilden namelijk wel kunnen genieten van de scenic route in al zijn glorie, en niet onterecht, hij is ook erg mooi!

Om 7 uur ’s avonds arriveren we bij de Parry Lodge in Kanab. Als we de koffers hebben geloost, gaan we gelijk op zoek naar een restaurant. We zijn uitgehongerd! We belanden in het Rocking V Café, het enige restaurant dat geopend is. Omdat het erg druk was in het restaurant, en er geen tafels voor 2 meer vrij waren, moesten we plaatsnemen aan een tafel van 4 met de melding dat de overige 2 plaatsen ook zouden worden gevuld. Het duurde inderdaad niet lang tot onze onbekende tafelgenoten arriveerden. Het bleek een stel uit Mauï, Hawaiï. Dat was erg gezellig, we hebben veel gelachen!

Om half 9 rijden we weer terug naar het motel, waar we de film Contact kijken, met Jodie Foster, die toevallig op TV is. Als de film is afgelopen om half 12 gaat het licht uit.