Dag 12: Woensdag 29 september 2004

Reisroute: Grand Teton NP – Jackson – Park City – Salt Lake City

Vandaag gaat de wekker alweer vroeg, omdat we een nieuwe poging willen doen de zonsopgang boven Jackson Lake op de gevoelige plaat vast te leggen. Ik sta op, en trek 2 dikke truien aan, het is buiten nog erg koud (het heeft hier zelfs gevroren vannacht!). Gewapend met statief en fototoestel begeef ik me op de veranda, Peter volgt 10 minuten later ook. Het is een prachtig gezicht om de maan te zien zakken achter de bergen in een mooi roze gekleurde lucht.



Na dit romantische tafereel maken we ons klaar voor de dag. Voordat we op pad gaan ontbijten we in het restaurant bij het hotel en opnieuw ervaren we hier een geweldige service. Zonder het te vragen krijgen we een tafeltje bij het raam, zodat we nog even kunnen genieten van het mooie uitzicht over Jackson Lake. Het ontbijt smaakt ook erg goed! Peter doet zich tegoed aan een ometlet, terwijl ik smul van toast met verse aardbeien en yoghurt. Mmmmmmmmmm, smullen maar!

Om kwart over 9 gaan we op pad, nadat we eerst nog wat souvenirtjes hebben gekocht in de mooie winkel. Eerst rijden we nog een stukje terug om een mooi plekje te vereeuwigen dat we gisteren zijn gepasseerd en daarna rijden we naar het zuiden, gewapend met een aders uit de Yellow Pages. In onze lodge hebben we gisterenavond de Yellow Pages erop nageslagen om een adres te zoeken van een Hearing Aid Service. We vinden er 1 in Jackson, en dat stadje passeren we vandaag. Ik wil toch wel proberen om mijn apparaatje te laten repareren, want dit is wel erg lastig.

Vanuit het park is het een mooie route naar Jackson. We gaan Grand Teton niet uitgebreid verkennen en maken vandaag geen wandelingen. Hoewel het een heel mooi park is met een prachtig landschap, zijn we intussen even toe aan iets anders.

In Jackson gaan we op zoek naar het adres van de Hearing Aid Service. We kunnen het niet vinden, en later blijkt dat we het adres verkeerd hebben onthouden. Als we het goede adres hebben, zijn we er zo. Het blijkt te liggen in een soort privé kliniek. Maar helaas, we hebben pech! De audioloog is op vakantie en de assistente kan ons niet verder helpen. We besluiten om dan maar verder te rijden naar Salt Lake City, dat is nog een behoorlijke rit.

Voordat we beginnen aan de lange rit maken we nog even een stop in het centrum van het dorpje voor een wandeling en een plaspauze. We kijken even rond in het bezoekerscentrum, waar ik nog een heel leuke scrapbook-kit scoor voor de Nationale Parken. Als we zijn uitgekeken stappen we in de auto, Peter bijt het spits af. We zijn net Jackson uit, of we belanden gelijk in een file door wegwerkzaamheden. We moeten wachten tot we achter de pace car mogen aanrijden die ons over het traject begeleidt, met een hele slinger auto’s achter zich aan. Het is een stuk van minstens 20 minuten rijden en op sommige plekken is de weg niet meer dan een hobbelige dirt road, wel een aparte ervaring.



Bij Afton stoppen we voor een plaspauze en hier slaan we ook wat proviand in. We wisselen van stoel en ik rijd vanaf hier verder naar het zuiden. Het eerste deel van de route is ronduit saai. Af en toe passeren we een uitgestorven gehucht met slechts een paar huizen, het lijkt alsof hier geen mensen leven. Als we vlakbij Bear Lake zijn wordt het opeens heel slecht weer. Het gaat hard regenen en de lucht betrekt volledig met wolken. Vanaf de weg zien we dat het meer prachtig blauw water heeft, maar door het slechte weer komt dat niet tot zijn recht. Vanaf de uitzichtpunten zien we niet eens het water, omdat het wolkendek zo donker is en zo laag hangt. We hadden hier graag even willen stoppen voor een picknick, maar dat zit er nu dus niet in.

Als we 2½ uur verder zijn neemt Peter het stuur weer over en dan klaart het alweer snel op. Ik bel met het hotel in Salt Lake City dat ik heb gereserveerd voor morgen, om te vragen of de reservering een dag naar voren kan worden gehaald, we liggen immers voor op het schema. Gelukkig is dat geen probleem en we hoeven dus niet te zoeken naar een slaapplaats.

Onze eerste stop is Park City, een plaatsje ten oosten van Salt Lake City, voor een bezoek aan de plaatselijke outlet. Park City is het hart van de Olympische Winterspelen geweest een paar jaar eerder, en overal om ons heen zien we skihellingen en bobbanen tegen de bergen aan. Het is een leuk gezicht. De outlet heeft veel merken naar onze smaak en we slaan weer een grote slag. Voor Peter scoren we in de Nike winkel, we kopen nog wat golfspulletjes in de golf outlet en ook de boekenwinkel is onveilig voor ons. Tijdens het winkelen barst er ineens een hevig noodweer los en hagel en sneeuw, terwijl de zon nog net onder de wolken door schijnt. Dat heeft een dubbele regenboog tot gevolg, waarvan er een heel felle kleuren laat zien. Erg mooi!

Na het winkelen gaan we op zoek naar een restaurant en besluiten vandaag de Tony ROma’s uit te proberen, op advies van anderen. Het Neverlost systeem bevat de Yellow Pages, dus we vinden al gauw een paar adressen in SLC. Het eerste adres waar we naartoe worden gestuurd blijkt niet meer te bestaan en nu moeten we de weg weer helemaal terugrijden, maar uiteindelijk vinden we er toch één. Het is gelukkig wel de moeite waard, het eten smaakt voortreffelijk. Peter heeft gesmuld van de spare ribs, dit is beslist zijn nieuwe favoriet!

Na het eten zoeken we het hotel op, waar we om 9 uur ’s avonds aankomen. Eerst krijgen we de verkeerde kamer met 2 queen bedden, maar als we aangeven dat we graag een king bed willen krijgen we de sleutels van een andere kamer die ook nog veel groter is. Het is een leuk hotel, midden in het centrum van de stad, op loopafstand van alle bezienswaardigheden. Morgen hoeven we dus niet ver te gaan, dat is gemakkelijker!

Maar nu eerst nog even de batterijen opladen, zodat we morgen weer lekker fit zijn!