Reisroute: Red Cliffs Lodge – Grand Junction – Colorado Springs
Vandaag slapen we lekker uit, we zijn nog een beetje rozig van de romantische avond gisteren. De vakantie is bijna ten einde, over 2 dagen vliegen we alweer terug naar Nederland, en zo hebben we alvast een klein beetje afscheid genomen van de heerlijke tijd die achter ons ligt. Maar niet getreurd, er liggen nog 2 dagen voor ons.
We slaan het ontbijt vandaag over, dat bewaren we voor onderweg. We pakken de laatste restjes in de koffers en checken dan uit. Ik betaal met mijn creditcard, maar die werkt niet meer. Hoe kan dat nu? We betalen dan maar met de kaart van Peter, en gaan op weg. In de auto zo dadelijk toch even bellen met mastercard om te vragen wat er aan de hand is. Vanaf het hotel volgen we de UT-128 deze keer voor het laatst naar de I-70, richting het oosten. We rijden richting Denver op de I-70 en dan gaat Jacqueline even bellen. Mastercard geeft aan dat er een grote reservering op de kaart zit, waardoor de limiet is bereikt, maar kan niet zeggen door wie die reservering is gemaakt. Heel vreemd! Maar gelukkig is er geen vreemde afboeking geweest. We gebruiken voor de laatste 2 dagen gewoon de kaart van Peter, dan komen we er ook wel!
Naar Colorado Springs is het nog een behoorlijk lange rit. Het navigatiesysteem twijfelt over de snelste route, hij springt steeds om. Berekent hij eerst de route over I-70 en dan I-25 naar het zuiden, later berekent hij vanaf de I-70 een weg binnendoor, door de bergen. Het eerste stuk in beide gevallen is hetzelfde, we zien later wel wat we doen. Na 2 uurtjes rijden, vlakbij Grand Junction, gaan we tanken en slaan we wat proviand in voor onderweg. We hebben geen zin in McDonalds en het andere restaurant bij de afrit is gesloten. Dan maar geen ontbijt vandaag, we stillen de honger met een restje chips.
Kort nadat we weer op de snelweg zijn, ik rijd deze etappe, gebeurt er iets vervelends: bij het inhalen van een vrachtwagen vliegt er een steen van de puinlading dwars door onze voorruit. De steen gaat er dwars doorheen, de ruit is helemaal versplinterd, en Peter zit van top tot teen onder het glas. We schrikken ons kapot! Ik neem gelijk de eerstvolgende afslag van de snelweg en parkeer de auto op een parkeerplaats van een of ander fast food tent. Er is niemand gewond, gelukkig had Peter een dikke trui aan en is er geen glas door de kleding heen gekomen. Op de parkeerplaats bellen we met Hertz om te vertellen wat er is gebeurd, en te vragen wat we moeten doen. We blijken vlakbij het vliegveld van Grand Junction te zijn, nog slechts 1 mijl rijden, en hier blijkt een klein kantoor te zijn van Hertz. Gelukkig kunnen we daar de auto omruilen. Helaas is er geen auto beschikbaar uit onze categorie, en helaas ook geen auto met een navigatiesysteem. Maar zonder redden we het ook wel de laatste 2 dagen. We krijgen een Buick Rendezvous. Een mooie auto, maar toch duidelijk een stuk kleiner dan de Ford Explorer die ons zo goed beviel. Helaas rijdt de Buick ook niet zo lekker, maar hij voldoet verder prima.
Als we de auto hebben omgeruild zijn we alweer een uur verder op de dag, we rijden verder over de I-70. Bij Vail gaan we toch van de snelweg af en volgen de alternatieve route door de bergen. Zo zien we tenminste nog iets van de mooie omgeving! De weg slingert door de bergen, voert ons langs kleine dorpjes als Leadville en Buena Vista. Soms bevinden we ons op 12.000 feet hoogte, zo’n 3.650 meter, en we passeren bergtoppen van maar liefst 14.000 feet, oftewel 4.250 meter. Je kunt wel merken dat de Rocky Mountains niet ver weg zijn. De bergtoppen zijn besneeuwd en ook langs de route vinden we hier en daar nog wat sneeuw. De uitzichten zijn schitterend!
In Buena Vista tanken we de auto weer vol en we bellen naar de Red Crags B&B in Manitou Springs, vlakbij Colorado Springs. Voor morgenavond hebben we hier een kamer gereserveerd en we vragen of we vandaag al terecht kunnen. Onze gereserveerde kamer is voor vandaag niet beschikbaar, we kunnen wel een andere kamer krijgen voor een veel hogere prijs. Dat vinden we te duur. We besluiten om erheen te rijden en ter plekke te onderhandelen. Het is nog ongeveer 1½ uur rijden. Zonder navigatiesysteem is het nog lastig te vinden, we zijn duidelijk verwend, maar uiteindelijk vinden we het toch. Ik doe een prijsvoorstel aan de eigenaar en dat wordt geaccepteerd! Mijn tactiek heeft dus gewerkt, ik heb gewonnen! Dat voelt altijd goed!
Omdat we overmorgen vanaf hier naar het vliegveld vertrekken, moeten nu alle koffers en tassen de auto uit, zodat we alles weer vertrekklaar kunnen maken. Onze kamer is op de 2e verdieping en er is geen lift. Oef….. dat is zwaar! De kamer is wel lekker ruim. We hebben een aparte zitkamer en slaapkamer, en de badkamer is heel apart ingericht. Het is een typisch Amerikaanse stijl, met veel tierelantijntjes, niet onze smaak, maar wel heel knus. We hebben hier jammer genoeg geen TV, maar dat deert ons niet voor de laatste dagen.
Als we zijn geïnstalleerd op de kamer gaan we naar de shopping mall in Colorado Springs. Hier kijken we wat rond, maar we kopen niet veel. We dineren heerlijk bij Applebee’s, de laatste keer deze vakantie, en gaan dan terug naar de B&B. Het bed ligt heerlijk en we slapen goed in!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten