Dag 16: Zondag 3 oktober 2004

Reisroute: Kanab – Grand Canyon North Rim

Vandaag is uitslapen er niet bij, de wekker staat al vroeg. We hebben de rit naar Toroweap Overlook van de Grand Canyon op de planning staan, en daar hebben we veel tijd voor uitgetrokken. Na het ontbijt in het hotel gaan we even wat boodschappen doen zodat we voldoende eten en drinken hebben als er iets misgaat. De Toroweap Overlook ligt erg afgelegen en je passeert op de route van 50 mijl geen bezoekerscentrum of andere vorm van leven. Goede voorbereiding is dus belangrijk!

We rijden van Kanab naar Fredonia, waar we de auto nog even voltanken. We vragen advies aan de man in het tankstation, en hij adviseert ons niet te gaan. De weg is wel geopend, maar hij zegt dat 1 reserveband te weinig is om de route af te leggen. Toch besluiten we de situatie zelf te beoordelen, en we rijden naar de toegangsweg. Na een paar mijl rijden op de dirt road, die in totaal 50 mijl lang is, draaien we dan toch maar weer om. De weg is erg slecht, we moeten heel langzaam rijden, en dat gaat wel erg lang duren. Bovendien zien we een heel donkere lucht aankomen, die belooft regen en onweer, en dat risico willen we toch maar niet nemen. We draaien om en rijden naar de North Rim van de Grand Canyon.

Het is dan nog een eindje rijden naar de North Rim, vanaf het begin van de toegangsweg vanuit Jacob Lake is het nog zeker 40 mijl tot aan de rim. Het grootste deel van de route gaat door bossen, je ziet nergens iets van de Grand Canyon, totdat je bij de Grand Canyon Lodge bent. We volgende route helemaal tot aan het hotel, waar we voor vanavond een cabin hebben gereserveerd. We proberen een cabin zo dicht mogelijk bij de rim te krijgen, en dat lukt ons ook. We kunnen helaas nog niet de kamer is, het is ook nog erg vroeg, dus we moeten later in de middag terugkomen om de sleutel op te halen.

In het hoofdgebouw van het hotel kijken we onze ogen uit. Het is gebouwd op het randje van de canyon, met een magnifique uitzicht over de natuurpracht. Als je binnenkomt kijk je gelijk in de lounge met lekkere zitbanken en heel hoge ramen om te kunnen genieten en wegdromen bij het mooie uitzicht. Aan de rechterkant ligt het restaurant met ook een geweldig uitzicht over de diepe afgrond van de Grand Canyon.

Vanuit de lounge kun je naar buiten en dan kom je op een smal wandelpad, de Bright Angel Trail. Deze voert je langs de diepe afgrond naar een prachtig uitzichtpunt van waar je de Andreas Fault kunt zien. Erg mooi, maar ik moet wel een paar keer slikken. Het pad is heel smal en zonder hekken, en de afgrond aan beide kanten is zeer diep. Als er mensen passeren moet je wel aan het randje lopen, en daarvan krijg ik het toch wel benauwd. Maar ik zet door, en ik word goed beloond!



Daarna lopen we naar het bezoekerscentrum en we vragen informatie over de status van de onverharde wegen. Volgens de park ranger is de route naar Point Sublime goed begaanbaar met een hoge 4x4 dus we wagen het erop. Vanaf de verharde weg is het nog 18 mijl naar het uitzichtpunt en de route gaat voornamelijk door bossen. Hoewel we volgens de kaart heel dicht bij de rim zitten, zien we daar niets van. De weg is erg slecht, en op verschillende plaatsen zijn er heel diepe kuilen waarin soms nog veel water staat. We moeten sommige stukken behoorlijk zijwaarts schuin oversteken en ik stap telkens uit om de diepte te peilen met een stok en Peter te helpen navigeren door de grote plassen heen. We willen natuurlijk niet vast komen te zitten. Na een uur rijden over de dirt road zijn we slechts 8 mijl verder van de in totaal 18 mijl. Oeps. Dat schiet niet op. En als we er zijn moeten we het hele stuk ook weer terug natuurlijk……… Bovendien gaat het onweren en we zien de donkere en dreigende lucht steeds dichterbij komen. Het lijkt ons geen goed idee om verder te rijden en we besluiten om te keren. We moeten dus weer een uur terug rijden, maar de route is wel erg mooi. We voelen ons ook wel avonturiers zo, in the middle of nowhere, we komen geen levende ziel tegen.



Eenmaal terug op de verharde weg beginnen we aan de Rim Road langs de viewpoints. Het is een mooie route, en alle uitzichtpunten zijn zonder uitzondering erg mooi. Het is aan deze kant van de Grand Canyon veel rustiger, en veel ruiger. Het lijkt alsof de natuur hier meer in zijn waarde wordt gelaten. We genieten van de prachtige uitzichten en van de korte wandelingen. Wat is de Grand Canyon toch indrukwekkend!



Bij één van de viewpoints krijg ik de schrik van mijn leven door Peter. Net als ik even niet kijk buigt hij zich heel ver over de leuning heen om de diepe afgrond te bekijken. En net als ik dan weer terugkijk lijkt het net alsof hij zo de diepe afgrond invalt. Ik spring een meter hoog van de schrik en begin spontaan te huilen, ik dacht echt dat ik hem zag vallen. Een Amerikaanse toeriste had door dat ik erg geschrokken was en begon me gelijk te troosten, terwijl Peter bijna dubbel lag van het lachen. Nou ja zeg……. Ik kon hem wel wat aandoen……

Om 4 uur ’s middags zijn we weer terug bij de lodge. We kunnen nu inchecken en brengen de koffers naar onze cabin. We hebben een heel leuke cabin, met een mooi uitzicht. Door de bomen heen zien we de Grand Canyon. Super! In de kamer is ook een open haard en dat maakt het erg gezellig! Als we ons hebben geïnstalleerd ga ik gewapend met de fotocamera terug naar het hoofdgebouw voor een mooi plekje aan de rim om de zonsondergang te kunnen fotograferen. Die is hier enorm spectaculair. Samen met een groot publiek zie ik de zon steeds lager wegzakken tot er tenslotte alleen nog een oranje gloed over de rand hang. Geweldig!



Als de zon onder is ga ik terug naar de cabin waar ik samen met Peter lekker uitrust en geniet van de rust. Het is hier heerlijk! We lezen, we doen een spelletje en om kwart voor 8 gaan we terug naar het restaurant waar we een tafel hebben gereserveerd voor het diner. Het eten smaakt gelukkig voortreffelijk en de bediening is heel goed. Na het eten genieten we verder van de rust in onze cabin, gezellig bij de open haard. Om half 10 Arizona tijd doen we het licht uit (Utah tijd is dan al half 11). Welterusten!